بالماسکه

اصن روایت داریم یکی از واجبات روابط انسانی، دوریه.

الانم که ما حسابی واجباتو رعایت کردیم. دیگه واقعا فکر کنم کافی باشه.

از یکشنبه 2دی من تو تحریمَم. آخه چه وضعشه. مسئولین کجان رسیدگی کنن!!!

حالا کجایی؟! باوفا... گذاشتی رفتی بی خدافظی

درسته ما اهل سلامیم اهل خدافظی نیستیم،

تو هم اهل سلام بودی و اهل خدافظی نبودی

حالا کجا میشه پیدات کرد!!

با وفا... رفتی... فکر زمین خورده هاتو نکردی؟! مشتی... لا مروت!

اندر احوالات این روزهای ما همین بس که بعد از بیست و اندی روز، بالاخره چشم و چراغ دل روشن شد و دقیقا مصداق بارز این بیت که؛

زهی صبحی که او آید نشیند بر سر بالین

تو چشم از خواب بگشایی ببینی شاه شاهانی

این دفعه قسمت شد با نامه و عکس راهیش کردیم تا راه آهن. ایشالا بسلامت بره و برگرده. حتما باید این اتفاق پیش میومد تا قدر تک تک ثانیه هاشو بدونم و بتونم خودمو محک بزنم.